Wie de Löi König vo de Tier worde esch

Aui Tier en Afrika händ angscht gha vorem Löi. Er het schtändig nor omebrüllt ond die lange Chraue a sine riese Pranke händ d Tier igschüchteret. Zudem escher ganz onfröndli zo de anderne gsi, so het sech keis Tier me e sini Nöchi trout, geschweige denn met ehm gred. De Löi esch emmer einsamer worde… ond emmer truuriger. Das het s Müüsli nömme länger chöne metaluege. Es het au si Muet zämegnoh ond esch de Löi go froge, wieso er emmer so bös sig zo de anderne Tier. Do het de Löi em Müüsli verzöut, was ehm so z schaffe macht. “Weisch Müüsli,” seit er, “aui Tier do e de Savanne send so schön. S Zebra het es schwarzwiis gschtreifts Fääli ond treit en moderne Iro. De Giraff het es Netzmoschter, wo ne ganz schlank ond gross usgseh loht. D Vögu händ esones farbigs Gfiider. D Krokodil send sogar ganz us Läder! Nor ich be so gwöhnlech… do chami jo niemer gärn ha.”. Do entgägnet s Müüsli: “Das esch doch ned wohr! D Tier meide di doch ned wäg dim Ussehe. Si händ angscht vor der, wöu du so onfröndlech besch.” Do werd de Löi hässig ond brüllt los, dass em Müüsli ganz trömmlig werd: “Uuuuuuuuuuuuuuäh! Müüsli, du hesch doch kei Ahnig! Verschwend sofort us mim Bleckfäud, sösch chani för nüt me garantiere!”. S Müüsli het sech schnöu weder gfasst und wagt nomou e Versuech: “Löi, i be es chliises Gschöpf. Ha e spezigi Nase, för mini Verhäutnis grossi Ohre, es Schwänzli met ganz wenig Fähli ond trotzdem händ mi die andere Tier gärn. Probier doch eifach betz lieber z sii!”. De Löi esch beiidrockt vo Müüslis Muet ond zeigt sech isechtig. Trotzdem escher noni ganz öberzüügt, dasser de anderne Tier so cha gägenöberträtte. Do het s Müüsli en Idee: “Hei Löi, wie wärs, wenn mer de Storch tüend froge? Er zieht jedes Johr nach Europa ond chont met de nöischte Modetipps zrogg. Er weiss secher, wiener dis Erschiinigsböud betz cha ufpeppe.”. Das esch mou e Vorschlag nach Löis Gschmack. Auso macht sech s Müüsli ofe Wäg ond chont metem Storch em Schlepptau zrogg. De Storch weiss scho Bscheid ond het sech so sini Gedanke gmacht, was mer am Löi chönt verändere. Er holt sini Scher före ond schniblet ab, was ab muess. Woner fertig esch, liit e Bärg vou Hoor am Bode. De Löi esch schnöu as Wasserloch go luege, was de Storch so bosget het. Ofem Wäg het er sech scho öberleit, öb ächt de Storch vermesst wördi, wenn er met sim Wärch ned zfrede wär. Doch was er do em Spieguböud gseht, erkennt er fasch ned weder! De athletisch Körper, die schiggi Mähne, wo das markante Gsecht zor Gäutig brengt. Mou, das gfaut ehm.

Vo dem Tag a het de Löi meh Säubschtvertroue ond macht wett, was er johrelang vernachläsigt het. Er esch fröndli zo aune Tier ond höuft, woner cha. Die andere Tier send sehr froh öber die Wandlig ond händ ehn so gärn becho, dass si ehn fortan zom König vo de Tier ernenned.